DATIV-AKKUSATIV

AKKUSATIV-DATIV

Türkçede ismin hal ekleri ismin sonuna eklenirler. Çünkü Türkçe eklemeli bir dildir. Mesela;
kalem (yalın halde)
kalem-i (İsmin –i hali) → Belirtme Hali
kalem-e (İsmin –e hali) → Yönelme Hali
kalem-de (İsmin –de hali) → Bulunma Hali
kalem-den (İsmin –den hali) → Ayrılma Hali

Almancadaki hal ekleri ise hem anlam bakımından, hem de yapı itibarıyla Türkçeyle birebir aynı değildirler. Çünkü Almancada Artikel’ler (Tanım Edatları) vardır.
Bunlar ismin önünde yalın halde “der (M), die (F), das (N), die (P)” olarak bulunurken; hal eklerine dönüştüklerinde değişirler.

AKKUSATIV DATIV
(İsmin –i Hali) (İsmin –e Hali)
der (Maskulinum-Eril) → den der (Maskulinum-Eril) → dem
die (Femininum-Dişil) → die die (Femininum-Dişil) → der
das (Neutrum-Nötr) → das das (Neutrum-Nötr) → dem
die (Plural-Çoğul) → die die (Plural-Çoğul) → den + “-n”

Bunun nedenleri;
1. Cümlenin sorusunu teşkil eden soru zamiri,
2. Cümle içerisinde geçen yer-yön edatları veya
3. Cümlenin fiilinin anlamıdır.
AKKUSATIV:
1. Aşağıdaki soru zamirleri ile sorulan soruya cevap verildiğinde cümlede geçen tanım edatı “Akkusativ”alır.

• Wen? (Kimi?) → Belirtme
• Was? (Neyi?) → Belirtme
• Wohin? (Nereye?) → Yönelme

Örnekler:
• Wen besuchst du? – Ich besuche den Onkel. (M)
• Was kaufst du? – Ich kaufe den Bleistift. (M)
• Wohin gehst du? – Ich gehe in die Klasse. (F)

2. Cümlede karşımıza aşağıdaki yer-yön edatları çıkarsa cümlede geçen ismin tanım edatı “Akkusativ” alır.

DIE PRÄPOSITIONEN
(Yer-Yön Edatları)
an : -e, -a
auf : üstüne (temas var)
in : içine
über : üzerine (temas yok)
hinter : arkasına
vor : önüne
unter : altına
zwischen : arasına
neben : yanına
Örnek:
Ich bringe die Bücher vor die Bibliothek. (F)

3. Cümlenin fiilinin anlamı cümledeki tanım edatını belirler.
Örnek:
Ich finde den Deutschunterricht (M) wichtig.
(Almanca dersin-i önemli buluyorum / bulurum.)
DATIV:
1. Aşağıdaki soru zamirleri ile sorulan soruya cevap verildiğinde cümlede geçen tanım edatı “Dativ”alır.

• Wem? (Kime?) → Belirtme
• Wo? (Nerede?) → Bulunma
• Woher? (Nereden?) → Ayrılma

Örnekler:
• Wem gehört das Buch? – Es gehört dem Lehrer. (M)
• Wo ist das Mäppchen? – Es ist auf dem Tisch. (M)
• Woher kommst du? – Ich komme aus der Schule. (F)

2. Cümlede karşımıza aşağıdaki yer-yön edatları çıkarsa cümlede geçen ismin tanım edatı “Dativ” alır.

DIE PRÄPOSITIONEN
(Yer-Yön Edatları)
an : -de, -da
auf : üstünde (temas var)
in : içinde
über : üzerinde (temas yok)
hinter : arkasında
vor : önünde
unter : altında
zwischen : arasında
neben : yanında

Örnek:
Das Buch ist auf dem Tisch. (M)

3. Cümlenin fiilinin anlamı cümledeki tanım edatını belirler.
Örnek:
Er wohnt in der Türkei. (F)
(O Türkiye’de ikamet ediyor / eder.